Juli 2014 Een maand "tratamiento" in Spanje
Na een week uitrusten van Couleur Café was het hoog tijd om op vakantie te vertrekken. Ok het was eigenlijk een week thuis blijven om te solliciteren en van alles in orde te brengen, maar dat klinkt minder goed... In alle geval goesting was er genoeg en ik had wel wat tijd in juli en augustus, een van de grote voordelen van in het onderwijs staan. Aangezien er weinig vrienden een maand weg kunnen, nog minder vrienden highlinen en mijn goede Spaanse kameraad Unai juist zonder werk, maar met des te meer motivatie zat was de keuze snel gemaakt.
Een paar covoitureurs zoeken en hopla naar Igualada in Catalonië.
Na een stevige rit kwam ik meteen aan een prachtig stuwmeer Panta de Sant Ponç en die Catalanen hadden daar de zotste waterline constructie gemaakt die ik al geprobeerd heb. Toegegeven ik had er nog niet veel geprobeerd maar het was de moeite! Direct twee dagen erin gevlogen en direct beseft dat waterline misschien zelfs moeilijker is dan highlinen met dat water dat je constant ziet bewegen en zo je evenwicht compleet in de war brengt... genieten!
De komende week volgden nog een paar waterlines en doordat ik nog niet veel meters vooruitging, de slackline veel moest opvangen en als dat niet lukte poef pardoes in het water knalde van een meter of twee drie hadden mijn benen het geweten.
Genoeg afgezien met andere woorden het was tijd voor iets anders. Unai had eens goed google earth verkend en dacht dat er wel wat mooie highlines op ons aan het wachten waren aan de Cantabrische Kust helemaal in het noorden van Spanje. Dus de auto volrammen met slacklines, touwen, boormachines, kookgerief, veel eten en nog massa's andere rommel en wegwezen. Onderweg een klein maar pittige pitstop in Pamplona waar de bekende fiesta's bezig waren en dan waren we in Cantabria.
Na een klein aardewegje te volgen met de bijhorende lekke band hadden we de ideale spot gevonden. Een week zouden we daar schimmelen zonder douche en een lekker vochtig klimaat, maar niet zonder resultaat. 5 Gloednieuwe, magnifieke highlines geopend samen met Unai, Ramon en Robert. Lijnen van 25, 40, 60 en zelfs 90m lang en allemaal boven de zee! Een week genieten van complete rust, de ruwe kustlijn, zalige highlines, een prachtige zonsondergang, toch ook eens een bezoekje aan Ribadesella en de bijhorende bar met tapa's en zelfs een bezoek van Mieke! Niet voor niets al die kilometers afgelegd!
Na een week kregen we toch uiteindelijk bezoek van uw goede vriend de politie die ons met veel show twee wetten citeerden en was het tijd om andere oorden op te zoeken. Er waren nog andere Spaanse vrienden die ergens onder de Pyreneeën zaten dus een goed moment om Diego, Oscar en Nico eens te gaan opzoeken. Zij highlinen niet echt, maar klimmen en canyons doen is ook altijd leuk!
Het enige minpuntje van highlinen, klimmen en die dingen is dat je niet altijd veel volk tegenkomt ook de strand-jeanette uithangen komt er niet van. Hoog tijd om wat ambiance op te zoeken en waar beter dan aan de Costa Brava! Ondertussen terug met Unai gingen we op zoek naar stranden waar we mooie waterlines konden hangen. Onder andere op het strand van aiguablava hebben we een mooie lijn van een 80-tal meter geopend. Niet volledig kunnen overwandelen, maar een rede te meer om nog eens terug te keren!
Na wat zon, zee en ... slackline, zelfs een optreden en een beetje feest waren we terug klaar om ons af te zonderen. Via via hadden we een mooie deal kunnen regelen in een berghut in de Pyreneeën die zich op een uurtje bevond van de hoogst gelegen highline van catalunya en waarschijnlijk ook de mooiste tot nu toe. Het sleuren met zakken tot 2600m hoogte was even wennen na altijd die luxesituaties in Spanje waar je meestal niet lang moet wandelen tot aan de highline. Gelukkig bleek het eenmaal boven meer dan de moeite waard! Eenmaal we de twee lijnen geïnstalleerd hadden was het puur genieten. Highlinen met een prachtig uitzicht op het dak van Catalonië! Om dan 's avonds terug in de berghut aan te komen en in goed gezelschap een dikke bergmaaltijd binnen te spelen. In het Spaans zeggen ze het maar al te goed, "De regalado!" - als een cadeauke!
Die drie dagen in de Pyreneeën met Roger en de bende van Cantabria was een perfecte afsluiter al is een vakantie geen vakantie zonder een deftig laatste avondmaal. Dus naar goede gewoonte tapa's steken met de vrienden van Igualada in een bar tot je er bijna bij neervalt... ideaal!!! Ik was weer een paar vrienden, ervaringen en een maand intensief slacklinen rijker. Moest het atomium niet aan het wachten zijn geweest was ik langer gebleven. Maar Spanje was afgerond en het was de moment om eens te gaan testen of de tratamiento van Unai zijn resultaat zou hebben.
Adios españa, Hola atomium!!!
